Абай Құнанбаев
Күшік асырап ит еттім,Ол балтырымды қанатты.Біреуге мылтық үйреттім,Ол мерген болды, мені атты.
Күшік асырап ит еттім,Ол балтырымды қанатты.Біреуге мылтық үйреттім,Ол мерген болды, мені атты.
Халық үшін қан төгем деп,Қараны ханға теңеп берем деОл мақсатқа жете алмай,Қор болдық-ау, шырақ-ай!
Қарадай отын жармадым тас қазанды асарға,Өлең айтып толғадым көкірегімді басарға
Ай, хан, мен айтпасам, білмейсің,Айтқаныма көнбейсің.Шабылып жатқан халқың бар,Аймағын көздеп көрмейсің.Қымыз ішіп қызарып,Мастанып, қызып терлейсің,Өзіңнен басқа хан жоқтайЕлеуреп неге сөйлейсің?!Қорған…
Екі Келес, бір Талас,Бал татыған жерің-ай,Ағайының аралас,Тату екен елің-ай.Желмаяға өңгертіп,Алып кетер едім-ай,Сыймаған соң алдыма,Әттең, дүние, дедім-ай!-
Көкесіндей інісіБола алмады, әрине.Әкесіндей баласыБола алмады, әрине.Атасындай немереБола алмады, әрине.Ақылдыдай ақымақтарБола алмады, әрине.Батырлардай қорқақтарБола алмады, әринеБүкіл түркі ақырыҚала барды зар…